Europejski filar praw socjalnych
Prawa socjalne w Unii Europejskiej to temat szczególnie ważny. Podczas debaty w Parlamencie Europejskim próbowaliśmy odpowiedzieć między innymi na pytanie, czy jesteśmy w stanie ustanowić jednolite standardy dotyczace ilości i jakości świadczeń opiekuńczych na rzecz osób niepełnosprawnych.
Wiekszość mówców w debacie reprezentowała związki zawodowe pracowników wspierających osoby niesamodzielne oraz organizacje rezlizujace tego typu usług. Europoseł Marek Plura reprezentował Europejską Partię Ludową, ale jednocześnie podkreślił, że podmiotem debaty są osoby niepełnosprawne i starsze, nie zaś prawa pracownicze.
„Uważam, że najlepszym rozwiązaniem w realizacji usług opiekuńczych jest bon lub czek, którym dysponuje podopieczny. Mając do dyspozycji przeznaczoną dla niego subwencję sam umawia się z osobami wspomagającymi go co do sposobu realizacji koniecznej dla niego pomocy oraz wynagrodzenia za tę ciężką pracę. Niestety, takie rozwiązanie jest rzadkością. Często debata dotyczy zabezpieczenia socjalnego opiekunów, bądź zbyt małego zysku świadczeniodawców, a pomija się rzeczywiste potrzeby niepełnosprawnych” – komentował poseł Plura. – „Jestem przekonany, że Unia stoi przed ogromnym wyzwaniem stworzenia systemu ubezpieczeń od niesamodzielności. Mamy ubezpieczenia emerytalne i zdrowotne, ale musimy wziąć pod uwagę także koszt opieki nad każdym z nas, gdy z powodu starości będziemy niesamodzielni”.
Z danych EUROFOUND wynika, że w Europie liczba osób dotkniętych jakimkolwiek stopniem niepełnosprawności wynosi około 80 milionów i przewiduje się, że do 2020 roku wzrośnie o około połowę, wynosząc łącznie 120 milionów osób. Ten trend, związany również ze starzeniem się europejskiego społeczeństwa, będzie się stale powiększał – to z kolei rodzi pytania o to, jak zabezpieczyć godną przyszłość dla każdego z nas. Także dostępność dóbr i usług jest warunkiem równego i aktywnego uczestnictwa tych osób w społeczeństwie. Ponadto może przyczynić się do zapewnienia inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz powstawaniu nowych miejsc pracy w rozwojowym sektorze.
Wśród poruszanych tematów znalazły się między innymi:
– Co Europa może zrobić, by pobudzić tak społeczne jak i ekonomiczne uznanie dla sektora osobistej opieki, który zawiera przecież w sobie zawody z przekroju od gospodyń przez asystentów osób starszych lub niepełnosprawnych do opiekunów dzieci i prywatnych nauczycieli?
– Jak rozwiązać problem długotrwałej opieki w kontekście starzejącego się społeczeństwa Europejskiego?
– Co Unia Europejska robi, by zapewnić wysokiej jakości miejsca pracy w obszarach opieki nad osobami starszymi, niepełnosprawnymi i dziećmi?
– Jakie działania możemy podjąć, by zapewnić dostęp do szkoleń i kursów rozwijających umiejętności pracowników?